گمشده

بده ک میخوای همه حرفاتو بزنی بهت بگه بخوابیم بده ک حال بد چند سالتو ببینه و بگه پاشو برو بیرون ی هوایی ب سرت بخوره گمشده...

گمشده...

  دارم انگار خواب می بینم...یا که بیدارم و حواسم نیست دوستم داری و حواست هست...دوستت دارم و حواسم نیستآسمان بر سرم خراب شده یا تویی و هوای سنگینت!؟ کاش می شد کمی نفس بکشم...زیر آوارم و حواسم نیست"فندک"ت آتشم زد و انداخت در خیالِ عمیقِ آغوشت باز انگشت های سردم را سوخت سیگارم و حواسم نیستتو برایم چقدر پنجره ای...آرزوی اتاق کوچک من!! پس هوای مرا تو داشته باش...من که دیوارم و حواسم نیستراه افتاده اند شهر به شهر...بغض ها ابر ابر پشت سرم بی تو از خود کجا فرار کنم!؟...زیر رگبارم و حواسم نیستباش و با این غریبه حرف بزن...چشم های مرا تو می فهمی گرنه با این سکوت می شکنم...حرف ها دارم و حواسم نیستتو به خواب من آمدی...!؟ یا نه...من به خواب تو رفته ام شاید هرچه می بوسی ام نمی شنوم...خواب و بیدارم و حواسم نیست...! شعر از: اصغر معاذی   گمشده...ادامه مطلب

داغ ِ تو بر جگرم افتاده شعله بر بال و پرم افتاده   اين چهل روز خدا ميداند به كجاها گذرم افتاده   بعد از آن رو زدنت بر دشمن آب هم از نظرم افتاده   به خدا هركس و ناكس چشمش به من و چشم ترم افتاده   (محمد حسن بيات لو) گمشده...ادامه مطلب

  گمشده...ادامه مطلب

گمشده...ادامه مطلب

    مثل حُرت به من اعتنا کن باشهیدان مرا اشنا کن جان زهرا برای شهادت یک سحرگه مرا هم دعا کن هرکه با یاد تو زندگی کرد عاقبت نذر راه ولی شد درس مردی گرفت از ابالفضل تا علمدار "سید علی" شد گمشده...ادامه مطلب

دارم اذیت میشم خیلی.....خیلی زیاد

گمشده...

خسته ام ازاین بی هدف ادامه دادن عمرم

گمشده...

سلام امیدوارم که حالتان خوب باشد این هفته برادرزاده کوچولو صبح ها پیش ماست امروز از خواب بیدار شدم و  کتف هایم خیلی سنگین بود یک جورایی قولنج کرده بودم به مامان گفتم زیربغل های برادرزاده را بگیرد تا نیوفتد بعد من رو به شکم میخوابم بذارش روی کتف ها و کمرم راه برود تا قولنجم بشکد مامان هم گذاشتنش ان هم امد و صاف نشست روی کمرم ...هی از جایش برمیخاست و بعد محکم مینشست ....تمام دل و روده ام داشت بیرون میزد....بعدمامان یادش میداد که با دست روی کتف هایم بزند بعد او هم باتمام قدرت با ان دست های کوچکش روی کتف هایم میکوبید...چقدر هم دردم می امد...هرچندضربه یکبار هم یکی میکوبید پس کله ام....من را هم که نگو از خنده به اغما رفته بودم...باتمام وجود میخندیدم...طوری که برای خودم هم عجیب بود....چندوقتی بود انطور باتمام وجود نخندیده بودم...... خدااین بچه هارا ازمانگیرد..... خلاصه صبحم به" با بچه سروکله زدن گذشت"ساعت 3 هم رفتم کانون ...و یک سری حرف و برنامه ریزی های فرهنگی...گویا جدی جدی من شدم مسئول نشریه...و اینکه میخاهیم بین مسجد و مدرسه پیوند ایجادکنیم قرارشده من و یکی از بچه ها دوشنبه ها صبح برویم م گمشده...ادامه مطلب